LOGOPEDA - Magdalena Orzeł

Godziny pracy w roku szkolnym 2023/2024:

Wtorek 09.45-13.45

Czwartek 10.50-11.50

Piątek 9.40-11.40

Kompetencje i zadania logopedy szkolnego

1.Przeprowadzenie wstępnych badań dzieci z grupy sześciolatków w celu ustalenia stanu mowy, w tym mowy głośnej i pisma – wytypowanie dzieci do pomocy logopedycznej;

2.Diagnozowanie logopedyczne oraz – odpowiednio do jego wyników – organizowanie pomocy logopedycznej;

3.Prowadzenie systematycznych ćwiczeń logopedycznych indywidualnych lub w grupach;

4.Utrzymywanie stałego kontaktu z rodzicami ucznia wymagającego intensywnych ćwiczeń – udzielanie instruktażu dla rodziców;

5.Udzielanie instruktażu nauczycielom, dotyczących prowadzenia prostych ćwiczeń logopedycznych, usprawniających narządy artykulacyjne,

aparat oddechowy i fonacyjny u dzieci wymagających pomocy logopedycznej;

6.Prowadzenie terapii logopedycznej indywidualnej i w grupach dzieci, u których stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju mowy głośnej i pisma,

7.Prowadzenie pomocy psychologiczno - pedagogicznej;

8.Organizowanie pomocy logopedycznej dla dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu, przy ścisłej współpracy z pedagogiem

 i nauczycielami prowadzącymi zajęcia korekcyjno-kompensacyjne,

9.Organizowanie i prowadzenie pogadanek dla nauczycieli i rodziców dotyczących rozwoju mowy;

10.Organizacja i opieka nad gabinetem logopedycznym;

11. Prowadzenie odpowiedniej dokumentacji pracy, zgodnie z odrębnymi przepisami.

 

11 przykazań logopedycznych

1.       Mowa otoczenia winna być poprawna. Do dziecka trzeba mówić wolno, dokładnie i wyraźnie, trzeba koniecznie zaniechać sztucznego spieszczania i używania tzw. języka dziecięcego.

2. Dziecko winno reagować na aktywność uczuciową i słowną otoczenia. Z początku jest to uśmiech, ruch rączki, przegięcie ciała. Wnet jednak następują reakcje głosowe. Gdy ich brak, trzeba konicznie zbadać słuch dziecka, gdyż może być on osłabiony.

3. Nie wolno krępować dziecka w reagowaniu na aktywność otoczenia.

4. Jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mownych (np.: rozszczep warg, dziąseł, podniebienia, zniekształcenia w układzie szczęk, uzębienia) powinno się z nim bezwzględnie udać do lekarza specjalisty: chirurga - plastyka lub ortodonty.

5. Dziecko leworęczne należy otoczyć specjalną opieką. Nie wolno zmuszać go do posługiwania się w okresie kształtowania się mowy ręką prawą, gdyż mogą wystąpić zaburzenia mowy.

6. Kiedy dziecko zaczyna samo coraz więcej mówić, nie należy tej skłonności gasić obojętnością, czy cierpką uwagą, bo wówczas dziecko zamyka się w sobie, staje się nieufne i powoli niemieje.

7. Nie należy hamować żywiołowego pędu do mowy, trzeba wykorzystać ogromny ładunek uczuciowy, jaki dziecko wkłada w mowę.

8. Należy pilnie baczyć, czy kształtowanie się mowy dziecka przebiega zgodnie z normą wiekową.

9. Z chwilą zdobycia przez dziecko umiejętności mówienia zdaniami, nie wolno bezustannie przeszkadzać dziecku przez ciągłe poprawianie i zmuszanie go do poprawnego powtarzania, gdyż dziecko straci zaufanie do otoczenia, przestanie mówić.

10. Dziecko trzyletnie monologuje, ale też chce rozmawiać z otoczeniem, zadaje mnóstwo pytań, a także przepada za opowiadaniami. Nie wolno lekceważyć tych faktów, które pomagają dziecku w wysławianiu się, w umiejętności wyrażania myśli i uczuć.

11. Jeśli mimo wszystko nie udało się zapobiec powstaniu zaburzenia mowy, nie wolno opuszczać rąk. Powstające coraz liczniej poradnie logopedyczne są w stanie pomóc dziecku, o ile rodzice i wychowawcy będą z nimi jak najściślej współpracować.

 

 

CZY WARTO ŁADNIE MÓWIĆ?

Mowa jest głównym sposobem porozumiewania się ludzi, a jej prawidłowy rozwój stanowi podstawę kształtowania się osobowości. Jeśli proces rozwoju mowy przebiega bez zakłóceń, dziecko prawidłowo rozumuje, rozwija myślenie abstrakcyjne i poszerza słownictwo. Potrafi również formułować wypowiedzi zgodnie z zasadami gramatyki.

Zapobieganie wadom wymowy i ich korekcja to przede wszystkim uchronienie dziecka przed trudnościami i niepowodzeniami szkolnymi. Dziecko źle mówiące najczęściej pisze z błędami, słabo czyta, boi się publicznych wystąpień i zazwyczaj nie potrafi swobodnie się wypowiadać.

W przypadku zaburzeń mowy bardzo ważne jest jak najszybsze podjęcie terapii logopedycznej. Niezbędna jest również ścisła współpraca rodziców z logopedą.

KILKA PRAKTYCZNYCH RAD DLA RODZICÓW:

• w obecności dziecka starajmy się wypowiadać w sposób prawidłowy i staranny – unikajmy spieszczania;
• wykazujmy zainteresowanie wypowiedziami dziecka – nie należy tłumić jego skłonności do mówienia;
• nie zaniedbujmy chorób uszu u dziecka, gdyż nieleczone mogą powodować niedosłuch;
• jeśli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów artykulacyjnych – wady zgryzu, rozszczepy warg, podniebienia, zbyt krótkie lub przyrośnięte wędzidełko podjęzykowe, konieczne jest zapewnienie opieki lekarza specjalisty, gdyż wady te są przyczyną zaburzeń mowy;
• starajmy się dużo z dzieckiem rozmawiać, czytajmy dziecku książki odpowiednie do jego wieku, opowiadajmy bajki.

KIEDY NALEŻY UDAĆ SIĘ Z DZIECKIEM DO LOGOPEDY?

* Podczas artykulacji głosek s, z, c, dz, sz, ż, cz, dż, t, d, n dziecko wsuwa język między zęby lub ociera nim o wargę. W każdym wieku jest to wada, z której niestety się nie wyrasta. Im dłużej zwlekamy, tym bardziej wada się utrwala.

* Dziecko nawykowo mówi przez nos.

* Dostrzegamy zmiany anatomiczne w budowie narządów mowy dziecka lub mamy wątpliwość czy dziecko dobrze słyszy.

* Dziecko zniekształca, zastępuje głoski innymi nie znanymi w języku polskim, np.

• • •  
• gardłowo wymawia głoskę r,
• wymawia głoski s, z, c, dz jak ś, ź, ć, dź,
• zamienia głoski dźwięczne na bezdźwięczne, np. d na t (dom = tom), w na f (woda = fota), g na k (gęś = kęś), b na p (buda = puta), itp.
• myli głoski dźwiękopodobne, np. c - s (sala = cala), sz - cz i inne.

* Jeżeli nasila się problem rozwojowej niepłynności mówienia -  zacinanie, powtarzanie sylab.

* Rozwój mowy dziecka ulega opóźnieniu i przebiega niezgodnie z normą przewidzianą dla danej grupy wiekowej.

JAK ĆWICZYĆ Z DZIECKIEM W DOMU?

Ćwiczenia powinny być:

• systematyczne;
• krótkie, ale często powtarzane;
• wykonywane, gdy dziecko jest w dobrej dyspozycji;
• prowadzone w formie zabawy;
• zgodne z materiałem zapisanym w zeszycie przez logopedę;
• różnorodne pod względem form.

Tylko dzięki zaangażowaniu i współpracy rodziców można liczyć na szybkie i trwałe efekty pracy logopedycznej, a w związku z tym na szybkie zakończenie terapii.

Opracowanie: Magdalena Orzeł